به گزارش افق امروز; حسین پناهی که سبک و سیاق شعرها و لحن کلام و بازی‌اش، او را به هنرمندی خاص و منحصربفرد تبدیل کرده بود، درحالی با ایست قلبی از دنیا رفت که تنها ۴۷ سال داشت.
باوجود مرگ تقریبا زودهنگام و ناباورانه پناهی، این هنرمند کارنامه درخشانی داشت و موفق شد رد و نشان دلپذیر و یگانه‌ای از خود به جا بگذارد.
شوریده حالی و احوالات ویژه پناهی هم در اشعارش عیان بود و هم در نقش آفرینی‌هایش نمود برجسته‌ای داشت و همینها هم از او هنرمندی خاص و خلاق می‌ساخت.
فیلم سایه خیال به کارگردانی حسین دلیر اثری سینمایی است که با محوریت حسین پناهی در نقش خودش و البته با افزودنی‌های داستانی ساخته شد. پناهی برای بازی جذاب و همدلی برانگیزش در این فیلم دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را در سال ۱۳۶۹ و در نهمین جشنواره فیلم فجر به دست آورد.
هی جو، اوینار، مرد ناتمام، آرزوی بزرگ، قصه‌های کیش، همسایه‌ها، یحیی و گلابتون، چیزی شبیه زندگی، دزدان مادربزرگ و دو مرغابی در مه از جمله آثار سینمایی و تلویزیونی پناهی هستند.
آخرین بازی او در سریال تلویزیونی روزگار قریب به کارگردانی کیانوش عیاری و در نقش لطفعلی، شاگرد حکیم بود.
سلام خداحافظ، سال‌هاست که مرده‌ام، خروس‌ها و ساعت‌ها، من و نازی و راه با رفیق هم از کتابهای منتشرشده این هنرمند فقید در قالب شعر یا قصه است.
باوجود ثبت این کارنامه موفق و پربار، به اعتقاد خیلی‌ها پناهی هنوز جای بسیاری برای درخشش و خلق آثار ماندگار دیگر چه در زمینه شعر و چه در عرصه بازیگری داشت.
سوال اینجاست آیا حسین پناهی در شاعری و بازیگری و در کل زندگی به آرزویش رسید؟ هرچند در یکی از شعرهایش می‌نویسد: «این سرگذشت کودکی است/ که به سرانگشت پا/ هرگز دستش به شاخه هیچ آرزویی نرسیده است» اما با مرور همین میراث به جامانده فرهنگی و هنری، کفه کامیابی و رسیدن به آرزوهایش سنگینی می‌کند. دست کم از بیرون اینطور به نظر می‌رسد و باوجود مرگی زودهنگام کارنامه غبطه برانگیزی دارد که می‌تواند آرزوی خیلی‌ها باشد.
با این حال انگار حسین پناهی آرزویی هم داشت که امکان تحقق آن فراهم نشد. یک بار در گفت و گویی از آنا پناهی دختر این هنرمند پرسیدند: چه آرزوی خاطره نشده‌ای را در زندگی حسین پناهی خالی می‌بینی؟ که جواب داد: یک روز پدرم یک دوربین فیلمبرداری خرید و صبح روز بعد ساعت ۸ به من زنگ زد و گفت آنا خدا را نمی‌بخشم اگر بمیرم و نگذارد با این دوربین یک فیلم بسازم!
اگرچه پناهی تصاویری خانوادگی را با این دوربین ثبت کرد اما نتوانست فیلمی با آن بسازد. روحش شاد و یادش گرامی.