به گزارش افق امروز «گای ژرمن»(Guy German)، مهندس زیستپزشکی از «دانشگاه بینگهمتون»(Binghamton) در نیویورک و نویسنده این مقاله میگوید: من با خودم فکر کردم که من حتی کوچکترین سرنخی راجع به جواب این سؤال ندارم! بنابراین این سؤال منجر به این تحقیق شد تا جواب این موضوع را کشف کنیم.
به نقل از اسای، « ژرمن» و همکارش «ریچل لایتین»(Rachel Laytin)، سه داوطلب را استخدام کردند تا انگشتان خود را به مدت ۳۰ دقیقه در آب خیس کنند. تصاویر، الگوهای قلهای و درههای حلقهای را که در نوک انگشتان خیس شرکتکنندگان است، تأیید میکنند. این الگوها اکثراً ۲۴ ساعت بعد، وقتی انگشتان دوباره خیس شدند، تکرار میشدند.
با نفوذ آب از طریق مجاری باز عرق به پوست ما، غلظت نمک در لایه بیرونی پوست ما کاهش مییابد. رشتههای عصبی، مغز را از این تغییر در وضعیت پوست آگاه میکنند که باعث انقباض خودکار رگهای خونی بدن ما میشود.
وقتی این رگهای ریز پوستی کوچک میشوند، سطح پوست ما را با خود به پایین میکشند و انگشتان دست و پایی که زمانی صاف بودند را به بافتی زبرتر و چروکیدهتر تبدیل میکنند.
«ژرمن» توضیح میدهد: رگهای خونی موقعیت خود را زیاد تغییر نمیدهند. آنها کمی حرکت میکنند، اما در مقایسه با سایر رگهای خونی، کاملاً ثابت هستند. این بدان معناست که چین و چروکها باید به همان شکل تشکیل شوند و ما ثابت کردیم که این اتفاق میافتد.
این چین و چروک فقط یک عارضه جانبی تصادفی نیست. تغییرات «ریختشناسی»(morphological) در شرایط مرطوب، یک ویژگی قابل اندازهگیری ایجاد میکنند. این ویژگی، شیارها و برآمدگیهای موقت پوست است که چسبندگی بهتری ایجاد میکنند و راه رفتن یا گرفتن چیزهای خیس را برای ما آسانتر میکنند.
از آنجایی که این چین و چروکها چسبندگی فوقالعادهای به ما میدهند، عجیب به نظر میرسد که بدن، آنها را تمام وقت نگه نمیدارد. پژوهشگران جواب این سؤال را نمیدانند. آنها گمان میکنند که بافت موقت ممکن است حساسیت انگشت ما را کاهش دهد یا آنها را در برابر خطرات آسیبپذیرتر کند.
ابتدا فرض بر این بود که تورم باعث چروک شدن پوست خیس شده میشود، اما مطالعهای در سال ۲۰۱۶ نشان داد که پوست ما برای این اتفاق باید حداقل ۲۰ درصد متورم شود. علاوه بر این، تحقیقات قبلی نشان داد افرادی که دچار آسیب عصبی در دستان خود هستند، انگشتانشان چروک نمیشود. این امر منجر به بررسی بیشتر مکانیسمهای درگیر شد.
«ژرمن» میگوید: ما شنیدهایم که در انگشتان افرادی که آسیب عصب میانی دارند، چین و چروک ایجاد نمیشود. یکی از دانشجویان من به ما گفت که من در انگشتانم آسیب عصب میانی دارم. بنابراین ما از او تقاضا کردیم که این آزمایش را انجام دهد و چین و چروکی مشاهده نکردیم.
چنین جزئیاتی علاوه بر ارضای کنجکاوی دانشمندان میتواند در پزشکی قانونی نیز مفید باشد. درک این اشکال پوست در انگشتان میتواند به شناسایی اجساد پس از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب پس از بلایای طبیعی کمک کند.
بنابراین اکنون میتوانیم «مکانشناسی»(topology) چین و چروک را به مجموعه الگوهای ثابتی که پوست ما را تشکیل میدهند، همراه با اثر انگشت و نوارهای پنهانی که داریم، اضافه کنیم.
این تحقیق در مجله Mechanical Behavior of Biomedical Materials منتشر شده است.