به گزارش افق امروز ؛ خبر کاهش آمار ازدواج در تهران و چهار شهر دیگر را معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان سینا کلهر می‌دهد و می‌گوید: «سمنان، بوشهر، البرز، تهران و قم وضعیت قرمز و نارنجی (بحرانی) ازدواج را طی سال ۱۴۰۲ داشتند».
در همین زمینه نماینده کارگران در شورای عالی کار مطرح می‌کند «۷۰ درصد حقوق کارگران صرف اجاره بها و هزینه‌های مسکن می‌شود».
با این وجود گزارش مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت در خصوص آمار‌های مرتبط با ازدواج نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۴۰۱ حدود ۸.۷ درصد کاهش در ثبت ازدواج رقم خورده است.
طبق یک تحقیق میدانی برای اجاره یک ملک ۷۵ متری در منطقه متوسط شهر تهران، یک زوج جوان باید ماهیانه حدود ۲۰ میلیون تومان پرداخت کنند، آن هم جدا از سایر مخارج ضروری دیگر زندگی، این در حالی است که حداقل حقوق یک کارگر متأهل بدون فرزند در سال ۱۴۰۳، ۹ میلیون و ۵۲۵ هزار و ۷۰۲ تومان است.
جدا از اینکه کاهش آمار ازدواج در این پنج شهر به عوامل اقتصادی و معیشتی ارتباط دارد و تحقق یک زندگی معمولی را دور از دسترس کرده است، جامعه‌شناسان ظهور فردگرایی، سبک زندگی جدید، سیال شدن روابط اجتماعی، سیال شدن باورها، هنجار‌ها و ارزشها را از عوامل دیگر مؤثر در کاهش ازدواج بر می‌شمرند.
جامعه‌شناس عالیه شکربیگی با بیان اینکه عده کمی این روز‌ها به فکر ازدواج هستند، می‌گوید همین افراد مایل به ازدواج جز طرحهای ابتدایی تشویقی چه چیزی از سوی دولت میبینند که بتواند از کوه مشکلات جلوی راه آن‌ها کم کند؟ در چنین شرایطی «جوانان به ازدواج به چشم یک تهدید نگاه می کنند».
در عین حال سرپرست مؤسسه تحقیقات جمعیت مسعود عالمی می‌گوید: «۸۸ درصد جوانان در سن ازدواج، تمایل به ازدواج دارند» و ما با مسأله عدم تمایل به ازدواج مواجه نیستیم، منتها یکسری موانع اقتصادی مثل شغل و مسکن داریم که ناشی از سوء مدیریت است.
کارشناسان معتقدند در شرایط امروز جامعه، حل کردن مسائل اقتصادی یکی از مهم‌ترین بستر‌های افزایش آمار ازدواج است، البته اقدامی که تنها بخشی از مشکلات را به صورت مقطعی حل می‌کند. همچنین در این راستا نباید از فراهم کردن تسهیلات برای خانوادهها و جوانان غافل بود. به خصوص یکی از عوامل ترغیب‌زا برای ازدواج، مساکن استیجاری دولتی است که زوج‌های جوان را سال‌ها از پرداخت اجاره معاف می‌کند.