به گزارش افق امروز
به نقل از صد آنلاین ، آیا تا به حال پیش آمده که از خواب بیدار شوید و ببینید روی بدنتان کبودی ایجاد شده، آن هم بدون اینکه به یاد بیاورید ضربهای خورده باشید؟ مثلاً لکههای سیاه و آبی روی بازوها یا ساق پایتان؟ اگر چنین تجربهای دارید، تنها نیستید. کبودی بدون علت مشخص، هرچند بسیار شایع نیست، اما پدیدهای نسبتاً رایج محسوب میشود. در یک مقالهی پژوهشی منتشرشده در UpToDate به بررسی یک نظرسنجی در آمریکا از ۵۰۰ فرد سالم اشاره شده است که در آن ۱۸ درصد از شرکتکنندگان از «کبودی آسان» خبر دادهاند. جالب اینجاست که زنان بیش از مردان دچار چنین وضعیتی میشوند.
چرا کبودیها ایجاد میشوند؟
کبودیها، که با نام علمی «کانتوزیون» (contusion) شناخته میشوند، زمانی رخ میدهند که رگهای خونی کوچک زیر پوست آسیب میبینند و خون به بافتهای اطراف نشت میکند. این فرآیند باعث تغییر رنگ پوست میشود. معمولاً چنین اتفاقی بر اثر ضربه یا فشار به بدن رخ میدهد، اما افزایش سن، مصرف برخی داروها و بعضی بیماریها میتوانند احتمال بروز کبودی را بیشتر کنند.
آیا کمبود مواد مغذی مقصر است؟ به گفتهی دکتر باگهِل، کبودیهای خودبهخودی میتوانند نشانهای از مشکلات پنهان سلامتی، بهویژه کمبود مواد مغذی باشند. • کمبود ویتامین K یکی از اصلیترین دلایل کبودی آسان است. این ویتامین برای فرآیند لختهشدن خون ضروری است و نبود آن میتواند به افزایش خونریزی و کبودی منجر شود. نشانههای آن شامل خونریزی بیشازحد از بریدگیهای کوچک، خوندماغ، خونریزی لثه و وجود خون در ادرار یا مدفوع است.
• کمخونی فقر آهن نیز یکی از علل رایج کبودی آسان به شمار میرود. آهن برای تولید هموگلوبین (پروتئین حملکنندهی اکسیژن در گلبولهای قرمز) ضروری است. کمبود آهن میتواند باعث کاهش گلبولهای قرمز یا کاهش تعداد پلاکتها شود. از آنجا که پلاکتها نقش کلیدی در لختهشدن خون دارند، کمبود آنها احتمال خونریزی و کبودی را افزایش میدهد.
طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO)، کمخونی بهویژه در کودکان خردسال، دختران نوجوان در دوران قاعدگی، زنان باردار و زنانی که بهتازگی زایمان کردهاند شایع است. بر اساس آمار WHO، حدود ۴۰ درصد کودکان ۶ تا ۵۹ ماهه، ۳۷ درصد زنان باردار و ۳۰ درصد زنان ۱۵ تا ۴۹ ساله در جهان دچار کمخونی هستند.
• همچنین دکتر باگهِل تأکید میکند که کمبود ویتامین C (اسکوربوت) نیز میتواند باعث کبودی بیدلیل شود، چرا که این ویتامین در استحکام دیوارهی رگهای خونی نقش دارد و کمبود آن به شکنندگی رگها منجر میشود.