بازنشستگان هنوز منتظرند؛ وعده‌ای که فراموش شد، حقی که باید گرفت

به گزارش افق  امروز

از شب عید ۱۴۰۲ که دولت وعده اجرای کامل همسان‌سازی حقوق را داد تا امروز، مهرماه ۱۴۰۴، نه خبری از اجراست و نه پاسخی از مسئولان. در حالی که قیمت‌ها هر روز بالا می‌رود، حقوق بازنشستگان درجا می‌زند. سؤال ساده اما سنگین آنان این است: چرا قانونی که مجلس تصویب کرده، هنوز اجرا نشده است؟

دو سال پیش، درست در آستانه‌ی عید نوروز ۱۴۰۲، بسیاری از بازنشستگان کشور امیدوار بودند سال جدید را با دلگرمی آغاز کنند. وعده‌ی همسان‌سازی حقوق، خبر خوشی بود که دل‌هایشان را روشن کرد. اما امروز، در واپسین روزهای مهر ۱۴۰۴، همان وعده به رؤیایی دور تبدیل شده است.

بازنشستگان کشوری، لشکری، تأمین اجتماعی و حتی صندوق‌های خصوصی مثل صنعت نفت، همه یک صدا می‌پرسند:

چرا قانونی که حق ماست، اجرا نمی‌شود؟

چه کسی پاسخگوی دو سال تأخیر، بی‌عملی و فرسایش روحی ماست؟

دولت می‌گوید «منابع نداریم». اما بازنشستگان می‌پرسند:

اگر برای هزینه‌های دیگر بودجه هست، چرا برای اجرای قانون مصوب مجلس پولی نیست؟

آیا عزت و کرامت میلیون‌ها بازنشسته، اولویت کشور نیست؟

🔹حقی که با سکوت از بین می‌رود

بازنشستگان، روزگاری چرخ‌های کشور را با دستان خود چرخاندند؛ معلمانی که نسل‌ها را تربیت کردند، کارگرانی که صنایع را ساختند، نظامیانی که امنیت آفریدند، کارمندان و پزشکانی که سال‌ها خدمت کردند.

امروز اما بسیاری از آنان با شرم و نگرانی از تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای خود سخن می‌گویند. این درد، تنها عدد و رقم نیست — دردِ نادیده گرفته شدن است.

آن‌ها خسته از وعده‌های تکراری‌اند. از جلسات بی‌نتیجه، از جمله‌ی همیشگی «در حال بررسی است».

می‌گویند ما صدقه نمی‌خواهیم، فقط اجرای قانونی را می‌خواهیم که خودِ شما تصویب کرده‌اید.

🔹مسئول کیست؟

قانون، صراحت دارد. مجلس تصویب کرده، دیوان محاسبات تذکر داده، کمیسیون اجتماعی پیگیر بوده. اما دولت، در تخصیص بودجه کوتاهی کرده است.

بی‌تردید، مسئول اصلی اجرای این قانون دولت و سازمان برنامه و بودجه است؛ نهادهایی که باید منابع را تأمین و پرداخت‌ها را هماهنگ کنند.

نکته اینجاست که اگر این مطالبه با صدای جمعی همراه نشود، باز هم در پیچ اداری فراموش خواهد شد.

بازنشستگان باید بدانند: مطالبه‌گری، حق مدنی و قانونی آنان است.

 🔹پیامی به مسئولان

هیچ نظامی با نادیده گرفتن بازنشستگانش سرافراز نمی‌ماند.

بی‌توجهی به این قشر، بی‌اعتنایی به خدمت، تجربه و وفاداری است.

امروز زمان پاسخگویی است، نه وعده دادن.

 🔹شایان ذکر اینکه :

بازنشستگان کشور در نامه‌ها، بیانیه‌ها و پیام‌های خود بارها تکرار کرده‌اند:

«ما به دنبال لطف نیستیم، دنبال حق خود هستیم.»

حق، گرفتنی است، اما اجرای قانون وظیفه‌ی دولت است.

هر روز تأخیر، زخمی تازه بر دل قشری است که سال‌ها با امید، کشور را ساخته‌اند.