به گزارش افق امروز; برایان کاکس بازیگر کهنه‌کار و ۷۸ ساله آمریکایی که نامش با سریال مشهور و پرطرفدار «وراثت» دوباره بر سر زبانها افتاد، قصد دارد بر صندلی کارگردانی بنشیند و نخستین فیلم خود را بسازد.
برایان کاکس در کارگاهی که در جشنواره بین المللی فیلم ادینبورگ برگزار شد، فاش کرد که در حال کار برای تجربه اولین کارگردانی خود است و از فیلمش به عنوان «نامه‌ای عاشقانه به اسکاتلند» یاد کرد. او گفت که برای کارگردانانی مانند مارک مایلود که در سریال «وراثت» کار کرده، احترام زیادی قائل است. کاکس اما تاکید کرد برای یک کارگردان خوب بودن باید کنترل همه چیز را کنار گذاشت و گفت: وقتی به ۵۰ میلیون چیز فکر کنی و بعد یکی می‌گوید، می‌خواهی او چه بپوشد؟ این یا این؟ ولی واقعیت این است که هر چه پوشیده باشد خوب است، باید اجازه دهیم بقیه کار خود را انجام دهند.
او با تاکید گفت: فکر می‌کنم کنترل بیش از حدی در کارها وجود دارد و کنترل مرگ هر نوع هنری است، زیرا هنر برای کنترل نیست.
تصمیم کاکس برای کارگردانی بیشتر از همه باعث کنجکاوی دوستداران سریال «وراثت» شده که این بازیگر را در نقش لوگان روی: میلیاردر متولد داندی دنبال کردند.
برایان کاکس در این کارگاه درباره تلویزیون هم گفت: تلویزیون دارد همان کاری را انجام می‌دهد که سینما پیشتر انجام می‌داد. به نظر من سینما در وضعیت بسیار بدی است و جایگاه خود را از دست داده و دلیل این امر هم تا حدی به دلیل مارول و دی‌سی و امثال آنهاست.
او درباره «ددپول و ولورین» هم حرف زد و موفقیت آن در گیشه را مهمانی سینما خواند و گفت وقتی فیلم‌ها پول زیادی به دست می‌آورند همه را خوشحال می‌کند، اما کار کم‌رنگ می‌شود.
کاکس که خودش بازیگر نقش ویلیام استرایکر جونیور در «مردان ایکس» و دانشمندی نظامی بود که لوگان را متقاعد کرد تا ولورین شود، اعتراف کرد که به نوعی آفریننده ولورین بوده و یادآوری کرد که خودش هم بخشی از چنین پروژه‌هایی بوده است.
او افزود: برای بازیگران خاصی این نقش‌ها به ضیافت بدل شده است. هیو جکمن می‌تواند بیشتر کار کند، رایان رینولدز … آنها پول زیادی به دست می‌آورند و نمی‌توانی قید آن را بزنی.
این بازیگر اما تلویزیون را که برنامه‌های فوق‌العاده‌ای مثل سریال «وراثت» جسی آرمسترانگ و «ریپلی» نتفلیکس با بازی اندرو اسکات دارد، تحسین کرد و گفت این رسانه در حال پیشرفت است.
کاکس به طور مشخص به دوره بزرگ شدنش در داندی اسکاتلند اشاره کرد که ۲۱ سالن نمایش داشت و او در فاصله ۶ تا ۸ سالگی همه آنها را دیده بود. او همچنین فیلمسازی زمان خود را با چالش‌های فرآیندهای انتخاب بازیگران مدرن مقایسه کرد و گفت کارگردانان و بازیگران قبلاً با هم ارتباط داشتند و حرفه‌ای‌های تازه کار در این صنعت درک می‌کردند همه چیز به کجا می‌رود. در حالی که اکنون بازیگران جوان در بلاتکلیفی به سر می‌برند و استودیوها می‌خواهند با هر بازیگر جوانی فیلم‌های سینمایی خود را بسازند و بازیگران بدون شناخت و ملاقات با کسی این کار را انجام می‌دهند و گاهی اوقات حتی به نتیجه هم نمی‌رسند و نادیده گرفته می شوند.
این بازیگر تاکید کرد: این یک سیستم وحشتناک است. کاش می‌شد به رابطه فردی برگردیم. هنر یعنی همین، روابط مهم است.