به گزارش افق امروز پرویز کلانتری نقاش، تصویرگر، انیماتور و نویسنده برای خلق نقاشی‌هایی با متریال کاهگل و تصویرسازی‌های ایرانی در هنر معاصر ایران شهرت دارد.
این هنرمند آثار زیبایی با کاهگل و با الهام از کویر ایران در فصل بهار خلق کرده، است، نقاشی با گنبدهای کاهگلی زیبا و درختان پرشکوفه که از پشت دیوارها سرک کشیده‌اند.
در حالیکه بسیاری از نقاشان برای خلق آثاری با درون مایه ایرانی با الهام از عناصر فرهنگی قاجار و نقوش باستانی نقاشی‌های خود را پدید می آوردند کلانتری بر زندگی و فرهنگ مردم عامه تمرکز داشت و زندگی ساده جوامع عمدتا روستایی را در نقاشی‌های خود به تصویر می‌کشید.
این هنرمند با تأثیرپذیری از مارکو گریگوریان به استفاده از خاک در نقاشی های خود علاقه‌مند شد. او از کاهگل برای به تصویر کشیدن فضاهای معماری، مناظر بیابانی و دیوارهای خشتی استفاده کرد.
نقاشی‌های کلانتری اغلب مناظر ایران، معماری، آداب و رسوم فرهنگی، اسطوره‌های باستانی، نقوش مذهبی، داستان‌های قرآنی، مشاهیر ایرانی، خط فارسی، کاشی‌کاری، نقوش سقاخانه، چاپ سنگی، داستان‌های عامیانه، شعر و ادبیات فارسی و اقوام گوناگون ایرانی مانند عشایر را به تصویر می‌کشد.
کلانتری درباره شکل گیری ذوق خود به هنر گفته بود: مادرم تعریف می کرد که من از کودکی علاقمند به نقاشی بودم و زمانی که ۲ سالم بود مادرم را مجبور کردم که تمام دگمه های رنگی را روی پیراهن سفید و بلندی که داشتم بدوزم. از همان زمان برای من رنگ و بیان تصویری مهم بود. یادم می‌آید یک روز پدر و مادرم خانه نبودند و من ۷ سال بیشتر نداشتم ، زغال را برداشتم و تمام در و دیوار خانه را نقاشی کردم، با این که از این کار لذت برده بودم اما می‌دانستم پدر و مادرم من را تنبیه خواهند کرد و کتک خواهم خورد اما جالب این جاست به من چیزی نگفتند و اتفاقا مادرم تشویق ام کرد. بدون اغراق باید بگویم که مادرم بزرگترین مشوق من در زندگی و نقاشی بود.»
پرویز کلانتری، یکی از پرکارترین هنرمندان ایران که به خاطر نقاشی‌های داستان‌نویسی و تصویرسازی‌های روایت محور شهرت داشت، در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ در تهران درگذشت.
او میراثی متفکرانه از خود به جای گذاشت که همچنان الهام بخش هنر ایرانی هستند.