به گزارش افق امروز; جدایی علیرضا بیرانوند از باشگاه پرسپولیس دوباره یکی از مسائل روز فوتبال ایران شده است . همین روزا بود که در سال گذشته بیرانوند قراردادش را با پرسپولیس فسخ کرد و بلافاصله به مذاکره با استقلالی ها پرداخت . از همان زمان مشخص شد که بیرانوند هرگز استقلالی نمیشود و تنها هدفش چند برابر شدن مبلغ قراردادش است . همین اتفاق هم افتاد و او بار دیگر با پرسپولیس قراداد بست آن هم در شرایظی که مدیران استقلال به وی پیشنهاد ۹۰ میلیاردی داده بودند. سخت بود پذیرش اینکه او با مبلغی کمتر از ۹۰ میلیارد قرار دادخود را پرسپولیس تمدید کرده است .
حالا برای دومین بار دروازبان تیم ملی قرارداد خود را با پرسپولیس فسخ کرده و او انگار قصد تکرار سال گذشته را دارد و میخواد مبلغ قراردادش را چندین برابر افزایش دهد .
این نمایش مضحک، دهانکجی به هواداران و سوءاستفاده از احساسات آنهاست. مگر میشود یک بازیکن، دو بار پیاپی قراردادش را با تیمی که همه موفقیتهایش را مدیونش است فسخ کند؟ آن هم تنها برای قرارداد بهتر. هر چند فصل گذشته هم بیرانوند یکی از گرانقیمتترین بازیکنان پرسپولیس محسوب میشد.
در هر جای دنیا اگر بازیکنی اینگونه رفتار کند قطعا باشگاه برای همیشه روی نام او خط قرمز خواهد کشید؛ اما در فوتبال کشورمان کسانی هستند که برای بیشتر شدن حتی یک روز به عمر مدیریتیشان حاضرند پایین هر قراردادی را امضا کنند. حالا «فسخگیت» به یکی از شاخصههای فوتبال ایران تبدیل شده و در نهایت هم تبدیل به یک تراژدی میشود؛ تراژدی که میتواند سخره فوتبال ایران باشد.
درست است که بیرانوند دروازهبان بزرگی است؛ اما باید بیشتر موفقیتهای چند سال اخیرش را مرهون سیستم دفاعی کیروش و تیم باکیفیت چند سال اخیر پرسپولیس دانست.
عملکرد بسیار ضعیف بیرانوند در لیگهای پرتغال و بلژیک، نشان میدهد او در هر جایی به جز ایران نمیتواند اینگونه ژست دروازهبان موفق به خود بگیرد.
در همین دوره اخیر جام ملتهای آسیا، انتظار می رفت او در بازی با قطر یکی از برترین بازیکنان تیم ملی باشد؛ اما بر خلاف انتظارها به نقطه ضعف این تیم تبدیل شد.
اینها مصداقها و فکتهایی است که ثابت میکند پولهایی که در لیگ ایران به بازیکنان داده میشود خیلی زیاد تر از توانایی های فردی است.
یکی از مشکلات اصلی فوتبال ایران که باعث شده برخی بازیکنان و مربیان به دنبال سوءاستفاده از آن باشند تاثیر احساسات بیمنطق هواداران بر تصمیمات باشگاهها است.
در چنین موقعیتی مدیران باشگاه ها تحت فشار قرار میگیرند و مجبور میشوند پذیرای هر درخواستی بشوند تا مورد هجمه طرفداران قرار نگیرند در نیجه بازیکنانی همچون بیرانوند در نهایت برنده میشوند و برای بازی های بی کیفیت مبالغ نجومی درخواست میکنند
“در در مقطعی از فصل گذشته امیررضا رفیعی درون دروازه پرسپولیس قرار گرفت جای خالی بیرانوند احساس نشد تا ثابت شود در بازتاب عملکرد دروازهبان ملیپوش پرسپولیس، یک بزرگنمایی ریاکارانه رخ میدهد. در فوتبال ایران چنین بزرگنماییهایی چه در خصوص بازیکنان و چه در خصوص مربیان دیده میشود. قطعا اگر به هر بازیکن و مربی، به اندازه تواناییهای او بها داده شود اتفاقات دیگری رقم میخورد و دیگر نمیتوان با شوآف و نمایشهای مضحک، قراردادهایی بست که کم از ترکمنچایی ندارند.”
“حالا که دو تیم استقلال و پرسپولیس به نهادهای اقتصادی واگذار شدند مدیران سرخابی باید بیشتر از قبل مقابل این زیادهخواهیها بایستند؛ قطعا اگر هواداران قانع شوند آنها هم همگام با سیاستهای باشگاههای محبوبشان پیش خواهند رفت؛ نه تحت تاثیر دروغهای رنگی و متعصبانه.”