ترسناک ترین روزهای تکامل ربات های انسان‌نما فرا رسید !

به گزارش افق امروز; در فیلم های علمی _ تخیلی  ربات‌های انسان‌نما آن قدر واقعی اند که تقریبا تشخیص دادن آنها از یک شخص واقعی غیر ممکن است .

یک گروه پژوهشی از «دانشگاه توکیو»(UTokyo) به سرپرستی پروفسور «شوجی تاکوچی»(Shoji Takeuchi)، یک صورت رباتیک را از پوست پرورش‌یافته انسان در آزمایشگاه ساخته‌اند.

دانشمندان ژاپنی معتقدند ربات‌هایی که با پوست واقعی ساخته می‌شوند نه تنها ظاهر واقعی دارند، بلکه اگر در صورت آسیب دیدن می‌توانند خود را ترمیم کنند.

دانشمندان آزمایشگاه پروفسور تاکوچی قبلا ربات‌های کوچکی را با استفاده از بافت عضله بیولوژیکی، گوشت چاپ سه‌بعدی پرورش‌یافته در آزمایشگاه و پوست مهندسی‌شده قابل التیام ساخته‌اند. تاکوچی گفت: “ما توانستیم ظاهر انسان را تا اندازه‌ای شبیه‌سازی کنیم.”

بافت مهندسی‌شده پوست با نمونه‌برداری از سلول‌های پوست انسان و پرورش آنها در آزمایشگاه ساخته می‌شود. این فرآیند شبیه به روش تولید گوشت پرورشی است.

«میچیو کاوای»(Michio Kawai) پژوهشگر «دانشگاه هاروارد» و از اعضای این گروه پژوهشی گفت:” سلول‌های پوست انسان عمدتا از پوست اضافی که طی عمل جراحی به دست می‌آیند، برداشته می‌شوند. پوست پرورش‌یافته، ترکیبی مشابه پوست انسان دارد و به عنوان ماده پیوندی برای افرادی که دچار سوختگی یا جراحت شدید هستند نیز استفاده می‌شود.”

اگرچه مهندسی پوست زنده در کشت‌های سلولی، چالش‌های خاص خود را دارد اما سخت‌ترین کار، چسباندن پوست به صورت رباتیک ساخته‌شده از رزین مبتنی بر اکریلیک بود.

روش‌های پیشین شامل قلاب‌های کوچک بودند اما سطوحی را که می‌توانستند پوشش‌های پوستی دریافت کنند، محدود می‌کردند. به همین دلیل، پژوهشگران در این پروژه از یک ژل کلاژن مخصوص برای چسبندگی استفاده کردند و سوراخ‌هایی را در صورت ربات به وجود آوردند تا به لایه‌ پوست پرورش‌یافته در آزمایشگاه کمک کنند. پژوهشگران خاطرنشان کردند که با مهندسی دقیق سوراخ‌های کوچک، هر شکلی را می‌توان روی پوست اعمال کرد.

اگرچه راه درازی تا عرضه ربات‌های انسان‌نمای سخن‌گو که شبیه ما هستند باقی مانده است اما تاکوچی و همکارانش معتقدند پوست زنده می‌تواند طیف گسترده‌ای را از توانایی‌های جدید برای ربات‌ها به ارمغان بیاورد.

آنها در مقاله پژوهش خود نوشتند:” ربات‌هایی که پوست روی صورت خود دارند، دارای توانایی‌های خوددرمانی، قابلیت‌های حسی تعبیه‌شده و ظاهر واقعی هستند. این پژوهش، روشی را برای چسباندن و فعال کردن معادل‌های پوست دارای سوراخ‌ معرفی می‌کند که می‌تواند پیشرفت‌هایی را در علم رباتیک بیوهیبریدی به همراه داشته باشد. برخلاف سایر مواد خودترمیم‌شونده که برای ایجاد چسبندگی در سطوح به گرما یا فشار نیاز دارند، معادل پوست می‌تواند آسیب‌ها را از طریق تکثیر سلولی و بدون نیاز به هیچ محرکی ترمیم کند.”

چالش بعدی این گروه پژوهشی، ایجاد طیفی از حالت‌ها مشابه حالت‌های چهره انسان با ادغام عملگرهای پیچیده مشابه عضلات در ربات است.

این پژوهش در مجله «Cell Reports Physical Science» به چاپ رسید.

شوجی تاکوچی، محقق این مطالعه در دانشگاه توکیو، گفت:”« قبل از اینکه ربات‌ها بتوانند این پوست را بر تن کنند، باید چند مرحله دیگر طی شود. ما در ابتدا باید ماندگاری پوست کشت‌شده را بسنجیم. ثانیاً، بهبود استحکام مکانیکی پوست برای مطابقت با پوست طبیعی انسان بسیار مهم است. این شامل بهینه سازی ساختار کلاژن و غلظت در پوست کشت شده است.»”

تاکوچی همچنین خاطرنشان کرد که برای اینکه پوست مصنوعی واقعاً کاربردی باشد، در نهایت باید اطلاعات حسی مانند دما و لمس را به هر رباتی که آن را پوشیده است، منتقل کند و همچنین در برابر آلودگی‌های بیولوژیکی مقاوم باشد.