به گزارش افق امروز
به نقل از صد آنلاین ، در شب رویایی پیوند دو قلب، جایی که عطر امید در هوا پیچیده بود و هزاران آرزوی خوب، مانند فانوس‌های دریایی، مسیر زندگی مشترک را روشن می‌کرد، همه چیز برای آغاز یک فصل جدید آماده بود.
مهمانان با شور و شوقی وصف‌ناپذیر، در انتظار مراسم اصلی بودند، لبخند‌ها واقعی و دعا‌ها صادقانه بودند. این شب، نه فقط پیوند دو نفر، بلکه گردهمایی دو خانواده و محفل دوستان بود تا شاهد تولد یک واحد جدید اجتماعی باشند.
در میان هیاهوی شادی، در شبی که قرار بود تنها خاطره آن، شروع شیرین یک زندگی باشد، همهمه دل‌ها به یک‌باره متوقف شد. این سکوت، سکوتی نبود که ناشی از احترام باشد؛ سکوتی که مقدمه‌ای بر یک فاجعه غیرمنتظره بود.
لحظاتی پس از آغاز مراسم عروسی، ناگهان زوزه شوم یک تیر هوایی سکوت معناداری را در فضا حاکم کرد. این صدا که قرار بود نماد جشن و هیجان باشد، به سرعت به فریاد وحشت تبدیل شد. در فرهنگی که برخی هنوز ریشه تیراندازی‌های بی‌پروایانه را به عنوان ابراز شادی به اشتباه درک می‌کنند، این بار شلیک بی‌هدف، سرنوشت شومی را رقم زد.
گلوله سرگردان، بی‌رحمانه بر پیکر یکی از مهمانان بی‌گناه نشست؛ “مریم امینی در ایرانشهر” قربانی رسمی شد که سال‌هاست بی‌هیچ اندیشه‌ای از شادی و هیجان، جان انسان‌ها را می‌گیرد. رسم تیرهوایی، که قرار است نشانه شور باشد، اما بار‌ها داغ بر دل خانواده‌ها نشانده است.
بنا بر اعلام فرماندار شهرستان ایرانشهر طی چند هفته اخیر، حادثه تیراندازی در مراسم عروسی در این منطقه رخ داد که یک جان باخته و ۲ مجروح داشت. بروز حادثه در پی تیراندازی در مراسم عروسی، پیشتر نیز در سیستان و بلوچستان و حتی دیگر استان‌ها حادثه ساز بوده است.
آغاز رویایی که در هم شکست
شیرینی بزم عروسی در کام همه تلخ شد و شادی به سوگی ناگهانی بدل گشت. موجی از اندوه، ترس و ناباوری، جای شور و شعف را گرفت. عروس و دامادی که لحظاتی پیش برق خوشبختی در چشمانشان موج می‌زد، اینک شاهد صحنه‌ای از خون بودند و آرزوی آغاز یک زندگی مشترک، زیر سایه سنگین یک جنایت هولناک قرار گرفت.
این واقعه تلخ، مانند زنگ خطری مهیب، بار دیگر این سؤال را در ذهن‌ها زنده کرد که چرا باید جشن زندگی، با مرگ و رعب و وحشت گره بخورد؟ این حادثه تنها قربانی یک نفر را از جامعه نگرفت، بلکه اعتماد عمومی به آرامش و ایمنی در چنین تجمع‌ها و رسومی را نیز برهم ریخت.
اگر قرار باشد برخی رسوم غلط را همچنان انجام دهیم یا نحوه ادای شادی یا دیگر سنت‌ها چنین مشکلاتی به بار بیاورد؛ این عین بی مسوولیتی است؛ این تیراندازی‌ها نه یک مورد نادر، بلکه نشانه‌ای از یک نقص فرهنگی عمیق بوده که در آن، ابراز هیجان با تهدید جان انسان‌های دیگر همراه می‌شود.