به گزارش افق امروز ؛ دهه ۴۰ تا ۵۰ میلادی برای کشورهای اروپایی سالهای رقابت بود. ایتالیاییها که نمیخواستند در صنعت دریانوردی از سایر کشورهای اروپایی عقب بمانند تصمیم به ساخت دو کشتی مجلل گرفتند. اولین طرحهای کشتی رافائل و میکل آنژ در سال ۱۹۸۵ کشیده شدند.
سال ۱۹۶۵ کشتی میکل آنژ ساخته و به آب انداخته شد.
مدتی بعد هم کار ساخت خواهرخوانده این کشتی- یعنی رافائل- به آخر رسید. کشتی رافائل که ظرفیت ۱۷۷۵ مسافر و امکانات زیادی مانند۱۸ آسانسور، ۳۰ سالن اجتماعات، ۶ استخر، ۷۵۰ کابین و ۸۵۰ خروجی رادیویی و تالار نمایشیای با ۵۰۰ صندلی داشت به اتمام رسید.
اما این کشتیهای غولپیکر آنطور که ایتالیاییها تصور میکردند برایشان درآمدی نداشت بلکه آنها از پس هزینههای نگهداری این دو کشتی هم به زحمت برمیآمدند. به همین دلیل دولت ایتالیا از رفتوآمد این دو کشتی جلوگیری کرد و این دو کشتی در یکی از بندرهای ایتالیا لنگر انداختند.
ایتالیاییها تصمیم گرفته بودند این دو کشتی را بفروشند اما آنها دنبال مشتری میگشتند تا کشتیها را از ایتالیا خارج کند. برای همین وقتی آنها با پیشنهاد شاه ایران روبهرو شدند این کشتیها را که ساختشان برای آنها حدود ۹۰ میلیون دلار آب خورده بود به قیمت خیلی پایینی به ایران فروختند.
اما در ایران هم سرنوشت تلخی انتظار این کشتیها را میکشید. درحالیکه دو سال از خرید آنها نمیگذشت کشتی رافائل هدف موشکهای عراق قرار گرفت و در بندر بوشهر غرق شد.
لحظه به آب انداختن رافائل برای ایتالیایی ها روز باشکوهی بود آنها هیچ وقت تصورنمی کردند رافائل در بندر بوشهر غرق شود
معماری کشتی رافائل
کشتی باشکوه رافائل تجهیزات کاملی داشت. اتاقهای خواب و سالنهای تشریفات کشتی بینهایت لوکس و شیک بودند. حداقل در هر کابین یک حمام و توالت شیک وجود داشت و روی هر کشتی شش استخر ساخته شده بود. رافائل اگرچه برای ایتالیاییها نتوانست درآمدزا باشد اما باعث شد نام این کشور در صنعت دریانوردی شهره شود و رسانههای مختلف بارها نام رافائل را مطرح کنند. کشتی رافائل محلی بود که اشخاص ثروتمند آنجا را برای مراسمهای پرهزینه خود انتخاب میکردند.
کشتی رافائل دارای ۱۸ آسانسور در طبقات مختلف داشت و حدود ۳۰ سالن برای برگزاری جشن ها، مهمانی ها و اجرای نمایش ها و همچنین چند باشگاه ورزشی و پرورش اندام نیز دارا بود. این کشتی در از کتب تاریخی حتی با عنوان تایتانیک ایران هم لقب گرفته است. گفته شده روزی که رافائل از ایتالیا به سوی ایران حرکت کرد، مردم ایتالیا آن را با اشک بدرقه میکردند؛ چون کشورشان مثل ایران ثروتمند نبود و مجبور بودند کشتی را که خودشان ساخته بودند به ایران بفروشند.
سالن اجتماعات رافائل با لوستر های با شکوه تزیین شده بود این سالن ۵۰۰ صندلی داشت
اندوه ایتالیایی ها برای از دست دادن کشتی رافائل
این کشتی در میان اندوه و اشک ایتالیایی به سمت ایران خرامان خرامان حرکت کرد و هیچ منفعتی برای خطوط دریایی کشتیرانی ایتالیا به همراه نداشت. اما نباید این موضوع را نادیده بگیریم که ایتالیا با ساخت این کشتی توانست صاحت نام برترین کشور برای ساخت کشتی های بی نظیر را برای خود کسب کند و رافائل و میکلانژ توانستند برای این کشور تبلیغات خوبی باشند.
زمانی که دو کشتی رافائل و میکلانژ به ایران رسیدند یکی در بندرعباس و دیگری در بندر بوشهر پهلو گرفتند. میکلانژ را به بندرعباس و رافائل را به بوشهر فرستادند. حالا دیگر رافائل مال ایران بود و خیلی ها برای دیدینش به بوشهر میآمدند تا مدتی را هرچند کوتاه در این کشتی بگذرانند. جشنهای زیادی در تالارهای رافائل برگزار میشد. رافائل در آن زمان همتا نداشت. البته میکلانژ هم همراه رافائل به ایران آمد، امابه هیچ عنوان با رافائل قابل قیاس نبود.
سرنوشت کشتی رافائل در ایران
در زمان جنگ ایران و عراق کشتی رافائل مورد هدف موشک های عراقی قرار گرفت و بسیاری از قسمت های آن خراب شد و اگرچه قابل تعمیر بود اما هیچ اقدامی برای نجات آن انجام نشد. تمام تجهیزات و امکانات کشتی در حد امکان باز شد، بطوریکه سیستم مخابراتی داخل کشتی در پایگاه دریایی بوشهر بعنوان یک تلفن داخلی مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین سیستم مخابراتی این کشتی تا سال ۱۳۸۴ فعال بود و اغلب منازل مسکونی از آن استفاده می کردند.
جالب است بدانید که در طول جنگ با یدک کش محل قرار گیری این کشتی را ۱۰۰۰ متر در کنار ساحل جابه جا کردند اما مجدد توسط یک موشک مورد اصابت قرار گرفته و بعدها به زیر آب رفت. بعد از آن نیز هیچ اقدامی برای نجات این مروارید گران بها انجام نشد و رافائل در اعماق خلیج فارس غرق شد و مورد هجوم غواصان محلی نیز قرار گرفت. تمامی گنجینه هایی که درون این کشتی به کار برده شده بود به یغما برده شود و تنها برای مدت ۷ سال توانست در آب های نیلگون خلیج فارس جلوه گری کند.
در حال حاضر پس از اینکه سال های این کشتی عظیم الجثه در زیر آب قرار گرفته است اقدام به برش زدن بدنه و فروش آن گرفته اند. کشتی رافائل ایتالیایی در عمق ۷ متری دریا و در فاصله ۲ کیلومتری نیروگاه اتمی بوشهر نیز قرار گرفته است.