به گزارش افق امروز
گرندپری مکزیک با پیروزی قاطع لاندو نوریس به پایان رسید؛ پیروزی که نه تنها صدرنشینی کلی جدول، بلکه جایگاه او به عنوان بخت اصلی قهرمانی را نیز بازگرداند. با این حال، اسکار پیاستری تنها یک امتیاز عقب‌تر است و مکس فرستاپن نیز با کسب مقام سوم همچنان در کورس قهرمانی قرار دارد.
نوریس به منتقدان پاسخ می‌دهد
پس از اشتباهات آغاز فصل و آن حمله انتحاری در پایان گرندپری کانادا، بسیاری نوریس را از جمع مدعیان کنار گذاشتند. به نظر می‌رسید این راننده بریتانیایی، چه در پیست و چه در بیرون آن، در برابر هم‌تیمی‌اش پیاستری شکست خورده است اما اکنون مشخص شده که منتقدان او بیش از اندازه شتاب‌زده قضاوت کرده بودند. نوریس با تغییر رویکرد خود، آرام‌تر و متفکرتر شد؛ تغییری که نتیجه داد. او به فرم همیشگی بازگشت و با چهار مسابقه باقی‌مانده، دوباره صدر جدول قهرمانی را به دست گرفت.
گرندپری مکزیک در این زمینه بسیار گویاست. هوای رقیق و مسیر غباری، چسبندگی آسفالت پیست مکزیکوسیتی را کاهش می‌دهد و خودروها را در معرض لغزش و خطا قرار می‌دهد. در چنین شرایطی، ثبت یک دور بی‌نقص کار هر کسی نیست اما لاندو موفق شد با دوری درخشان پول پوزیشن را از آن خود کند. با این حال، این تنها نیمی از نبرد بود.
در مکزیکوسیتی، به دلیل مسیر مستقیم طولانی، حفظ پول پوزیشن یکی از دشوارترین چالش‌هاست؛ چرا که رقبا می‌توانند از جریان هوای پشت سر برای سبقت بهره ببرند. با این وجود، نوریس در آزمونی دشوار سربلند بیرون آمد. او در لحظه استارت تردید نکرد، به خوبی شتاب گرفت و از نخستین مجموعه پیچ‌ها به عنوان صدرنشین خارج شد. ادامه مسیر تنها به مهارت و تمرکز نیاز داشت و لاندو هر دو را به وفور داشت: او با فاصله‌ای حدود نیم دقیقه زودتر از دیگران از خط پایان گذشت.
نبرد لکلرک و فرستاپن
جنگ برای کسب مقام دوم یکی از نقاط اوج مسابقه بود؛ هرچند افسوس که نتیجه نهایی با دخالت خودروی ایمنی مجازی (VSC) رقم خورد. در جریان مسابقه، تصمیم مدیریت مسابقه برای فعال‌سازی VSC کمی افراطی به نظر می‌رسید؛ خودروی کارلوس ساینس در موقعیتی نسبتاً بی‌خطر متوقف شده بود و می‌شد با پرچم زرد محلی اوضاع را کنترل کرد اما چون خودروی اسپانیایی دود می‌کرد، مارشال‌ها مجبور به مداخله شدند و فعال شدن VSC اجتناب‌ناپذیر شد.
در هر صورت، هم شارل لکلرک و هم مکس فرستاپن با وجود تردیدهای پیش از شروع مسابقه درباره توانایی‌شان برای کسب سکو، عملکردی درخشان داشتند. پس از تعیین خطی قدرتمند از سوی فراری، شارل اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا کرده بود، در حالی که مکس هنوز به آمادگی خود اطمینان نداشت. با این حال، راننده هلندی با مهارت مثال‌زدنی لاستیک‌هایش را مدیریت کرد و پس از پیت‌استاپ، بیش از ۳۰ دور با لاستیک‌های نرم و در حالت تهاجمی رانندگی کرد. همان‌طور که لکلرک پس از پایان مسابقه اعتراف کرد، لاستیک‌های متوسطم تا آن زمان کاملاً از بین رفته بودند. او افزود: «VSC مرا نجات داد.»
فرستاپن با وجود ناکامی در سبقت از فراری، همچنان در کورس قهرمانی باقی مانده است. حتی توانست فاصله‌اش با صدر جدول را اندکی کاهش دهد، هرچند تنها به اندازه چهار امتیاز. مکس اکنون ۳۶ امتیاز از لاندو نوریس عقب است؛ فاصله‌ای که جبرانش در چهار مسابقه دشوار، اما غیرممکن نیست. او پیشتر نیز نشان داده که می‌تواند ناممکن‌ها را ممکن کند. پرسش اصلی این است که ردبول در مسابقات آینده تا چه اندازه توان رقابت خواهد داشت.
موفقیت الیور برمن
کسب مقام چهارم در مکزیک، بزرگ‌ترین موفقیت دوران حرفه‌ای الیور برمن تا امروز بود؛ موفقیتی کاملاً شایسته. شاید بتوان گفت که او کمی خوش‌شانس بود که توانست از فرستاپن و راسل سبقت بگیرد، زمانی که مکس پس از بازگشت از خط فرعی، مرسدس را در پیچ پنجم پشت سر گذاشت اما برمن از این فرصت نهایت استفاده را برد.
الیور در تعیین خط نمایشی قدرتمند داشت و به Q3 راه یافت. سپس در استارت سه جایگاه صعود کرد. او ریسک بی‌موردی نکرد و وقتی همیلتون، فرستاپن و راسل درگیر چرخش شدند، از فرصت بهره برد. در مقطعی به نظر می‌رسید حتی می‌تواند به مقام سوم برسد اما پس از دومین توقف پیت رانندگان پشت سر، شانسی برای حفظ موقعیت در جمع سه نفر برتر نداشت. فرستاپن تنها چند ثانیه عقب‌تر بود و به راحتی توانست خودروی هاس را پشت سر بگذارد.
با این حال، این موفقیت تنها دستاورد راننده نبود؛ تیم هاس نیز با تصمیم‌گیری به موقع و واکنشی دقیق، شایسته تحسین است. این نتیجه، بزرگ‌ترین موفقیت آیائو کوماتسو به عنوان مدیر تیم نیز به شمار می‌آید.
شکستی دیگر برای پیاستری
پس از یک جلسه تعیین خط دشوار، اسکار پیاستری نتوانست بازگشتی قابل‌توجه داشته باشد. او در استارت دو جایگاه از دست داد و تا رده نهم سقوط کرد و در ترافیک رانندگان مرسدس گرفتار شد. هرچند در ادامه توانست از آنها عبور کند اما فاصله‌اش با برمن دیگر جبران‌پذیر نبود. شاید اگر در پایان مسابقه VSC فعال نمی‌شد، مک‌لارن می‌توانست از هاس پیشی بگیرد اما این بهانه موجهی نیست، چرا که برمن در آغاز مسابقه دقیقاً پشت سر پیاستری قرار داشت و در شرایطی مشابه توانست جایگاهی بسیار بهتر کسب کند.
به گفته آندره‌آ استلا، رانندگی پیاستری در پیست‌هایی با چسبندگی پایین دشوارتر از نوریس است. هرچند وسوسه‌انگیز است بگوییم چسبندگی بیشتر همیشه به نفع همه است اما باید تا گرندپری برزیل صبر کرد. اگر پیاستری بتواند از این شکست‌ها درس بگیرد و بار دیگر از نوریس پیشی بگیرد، ممکن است صدرنشینی فرمول یک را دوباره به دست آورد. هرچند او در مسابقات اخیر امتیازهای قابل توجهی از دست داده اما هنوز تنها یک امتیاز با صدر فاصله دارد. مسابقات سرنوشت‌ساز همچنان در پیش هستند.
همیلتون ناامیدکننده بود، اما …
در مکزیک، لوئیس همیلتون یکی از بهترین عملکردهای تعیین خط خود را در فصل جاری (به جز تعیین خط اسپریت) ارائه داد و شانس واقعی کسب سکو داشت اما همه چیز در دور ششم فرو ریخت، زمانی که در نبرد با فرستاپن بیش از حد از مسیر خارج شد و در پیچ چهار از پیست بیرون رفت. جریمه به موقغ او را تا رتبه هشتم پایین آورد.
با این حال، نگاهی دقیق‌تر به عملکرد کلی او، رشد اعتمادبه‌نفس همیلتون را نشان می‌دهد. او در تعیین خط تنها اندکی از لکلرک عقب ماند و در آغاز مسابقه نیز در برابر فرستاپن مقاومتی قابل‌تحسین از خود نشان داد؛ وقتی در پیچ نخست از مسیر خارج شد، عقب‌نشینی نکرد و در پیچ دوم دوباره حمله کرد. اگر آن قفل ناگهانی ترمز و توقف غیرمنتظره نبود، همیلتون می‌توانست مسابقه را، اگر نه روی سکو، دست‌کم در میان پنج نفر برتر به پایان برساند. نتیجه‌ای که برای او و مرسدس، قابل‌قبول و امیدوار کننده محسوب می‌شد.