به گزارش افق امروزدر گذشته مدیریت دولتی در آبی‌پوشان جاده‌مخصوص که در برخی موارد با مداخلات و سوءمدیریت همراه بود، موجب شد این شرکت در طول زمان با چالش‌های جدی مواجه شود؛ از افت کیفیت محصولات گرفته تا کاهش اعتماد عمومی و دشواری‌های مالی. انتقال مدیریت ایران خودرو به بخش‌خصوصی دراواخر سال ۱۴۰۳ نویدبخش بازسازی و توسعه پایدار است که نقطه‌تحول مهمی در فرآیند تولید این غول صنعتی ایجاد کرده است.
تحول ساختاری آبی‌پوشان با خصوصی‌سازی
مدیریت بخش‌خصوصی در گروه صنعتی ایران‌خودرو را می‌توان یکی از تصمیمات کلیدی در اقتصاد کشور دانست که هدف آن احیای این واحد صنعتی به‌عنوان پشتوانه تولید داخلی و تامین نیاز بازار است. این فرآیند نه تنها تغییر ساختار مدیریتی شرکت را به‌همراه داشت، بلکه راه را برای بهره‌گیری از تجربه و دانش مدیران باتجربه بخش‌خصوصی نیز هموار کرد.بخش‌خصوصی با تمرکز بر اصولی نظیر شفافیت و ایجاد فضای رقابتی در تلاش است مسیر رشد پایدار واقعی را فراهم کند. تیم مدیریت جدید آبی‌پوشان جاده‌خصوص با توجه به شایستگی و تجربه افراد در مدیریت، به‌جای اتکا به‌روابط شخصی یا توصیه‌های رایج، تصمیم دارند شالوده‌ای جدید برای نحوه اداره این مجموعه ایجاد کنند. این رویکرد نشان‌دهنده نگرشی تازه است که به‌جای تداوم مدل مدیریتی دولتی، اصول علمی و عملکردی در اقتصاد خصوصی جهانی را مدنظر قرار داده است.
مشکلات مالی، میراث مدیریت دولتی
بزرگ‌ترین خودروساز خاورمیانه طی سالیان گذشته با مشکلات عدیده مدیریتی مواجه بود که مهم‌ترین مشکل در بدنه این خودروساز فقدان شفافیت و سوءمدیریت در کنار اتلاف منابع ملی بود. این مساله عامل اصلی ضعف عملکردی این غول خودروسازی کشور شده بود. بسیاری از بخش‌های این مجموعه بدون برنامه‌ریزی دقیق برای رشد و شکوفایی، با ساختارهای مالی و اداری پیچیده‌ای شکل گرفتند که به‌جای تقویت شرکت، باری سنگین بر دوش آن گذاشتند. این رشد غیرمنطقی ترمز پیشرفت و توسعه ایران‌خودرو همگام با تحولات فناوری جهانی شده بود. در کنار این مشکلات، برخی از سرمایه‌گذاری‌های نادرست شرکت در بخش‌های غیرمرتبط موجب تشدید بحران شد. حتی در مقاطعی عملکرد نامناسب اداری و مالی سبب به‌فروش گذاشتن بخش‌هایی از این شرکت شد. وضعیت کلی شرکت از جنبه اقتصادی در گذشته آسیب فراوانی دیده بود و این روند ایران‌خودرو را از جایگاه یک برند معتبر صنعتی به‌شرکتی با مشکلات متعدد تبدیل کرد.این چالش‌ها نه تنها تاثیر منفی بر وضعیت مالی و مدیریتی شرکت داشتند، بلکه رضایت مشتریان نیز کاهش یافت. کیفیت محصولات به دلیل ضعف برنامه‌ریزی و مدیریت، افت شدیدی داشت و مشکلات مزمن خودروها موجب نارضایتی عمومی شد. اعتماد به برند بزرگ‌ترین خودروساز کشور در معرض خطر قرار گرفت و مقاومت‌هایی در برابر تغییرات ساختاری لازم شکل گرفت.
همدلی و شایسته سالاری سیاست جدید آبی پوشان
پس از واگذاری مدیریت به بخش‌خصوصی، ساختار مدیریتی ایران‌خودرو دستخوش تغییرات قرار گرفت. تیم مدیریت جدید تصمیم گرفته بر اساس معیارهای شایسته‌سالاری و ظرفیت‌های علمی، برنامه‌ای نوین و هدفمند را برای بازسازی شرکت اجرا کند. بنابراین مدیران بر اساس شایستگی و تجربه‌ای که در صنعت‌خودرو داشتند انتخاب شدند و بدنه مدیریت جدید ایران‌خودرو به‌دنبال ایجاد شفافیت در تمام امور و جلوگیری از نفوذ یا اعمال سلیقه‌های خارج از این خودروسازی است. این سیاست جدید، ضمن تمرکز بر ایجاد همدلی و اتحاد میان مدیران و کارکنان، بر پایه اصول اقتصادی کنونی بنا شده است. اصلاح ساختار مالی، ارائه چشم‌انداز روشن برای رشد و برنامه‌ریزی دقیق برای افزایش تولید و ارتقای کیفیت محصولات، از محورهای اساسی برنامه مدیریتی جدید ایران‌خودرو به‌شمار می‌روند.
چشم‌انداز «ایران‌خودرو» برای ورود به بازارهای جهانی
افزایش تیراژ را می‌توان به‌عنوان اصلی‌ترین هدف تیم مدیریت جدید گروه صنعتی ایران خودرو معرفی کرد. این خودروساز باید سالانه بیشتر از ۸۰۰ هزار دستگاه خودرو تولید کند تا علاوه‌بر تامین نیاز بازار، میزان «زیان انباشت» ناشی از عملکرد مدیریت دولتی را کاهش دهد. این هدف می‌تواند بستری برای رقابت آبی‌پوشان در عرصه بین‌الملل و حضور در بازارهای جهانی فراهم کند. تحقق این مهم نیازمند بازنگری در تمام بخش‌های تولیدی و مدیریتی، همکاری با تامین‌کنندگان قطعات داخلی و استفاده از تکنولوژی‌های جدید است.مدیریت بخش‌خصوصی در گروه صنعتی ایران‌خودرو، هدف ارتباط با صنایع جهانی را دنبال می‌کند. تعامل با شرکت‌های خودروسازی بین‌المللی و تامین‌کنندگان قطعات پیشرفته می‌تواند توانایی ایران‌خودرو برای تولید محصولات باکیفیت را افزایش دهد. در تولید خودروهای جدید، مشارکت در طراحی و بهره‌گیری از استانداردهای جهانی، زمینه را برای دستیابی به‌بازارهای بین‌المللی فراهم می‌کند. این نوع همکاری‌ها همچنین ز مینه انتقال تکنولوژی و دانش در صنعت‌خودرو داخلی را هموار خواهد کرد.
سودآوری با حفظ نیروی انسانی
پیش از خصوصی‌سازی گروه صنعتی ایران خودرو، عده‌ای با سخن گفتن درباره کاهش نیروی انسانی در تلاش برای ایجاد حس نگرانی درمیان عوامل اجرایی بودند. اما رویکرد و سیاست بخش‌خصوصی در گروه صنعتی ایران‌خودرو نشان داد تیم جدید به‌حفظ کارکنان همگام با سودآوری تاکید دارد. برنامه‌ریزی جدید بر این اصل تمرکز دارد که نیروی انسانی نه تنها می‌تواند عاملی برای رشد شرکت باشد، بلکه حفظ کارکنان و افزایش انگیزه آن‌ها، نقشی کلیدی در موفقیت برنامه‌های آینده خواهد داشت.به‌همین منظور، برنامه اقتصادی شرکت به‌گونه‌ای تدوین شده است که ضمن جلوگیری از هدررفت منابع، حقوق و مزایای کارکنان به‌موقع پرداخت شود، شرایط کاری بهبود یابد و انگیزه کارکنان برای همکاری و تولید افزایش یابد. این مدیریت متوازن بین نیروی انسانی و اهداف اقتصادی، یک راهبرد هوشمندانه برای بازسازی
گروه صنعتی ایران‌خودرو است.
رشد کیفیت و جلب رضایت مشتریان در دستور کار
مشتریان و مسئولین در گذشته نه‌چندان دور بارها از کیفیت محصولات ایران‌خودرو انتقاد می‌کردند و این انتقادات سبب کاهش اعتبار این برند شده بود. اشتباهات مکرر در طراحی، تولید و خدمات پس از فروش سبب شد بسیاری از خودروهای تولید شرکت با ایرادات مزمن روانه بازار شوند. برنامه‌های جدید آبی‌پوشان جاده‌مخصوص بر افزایش کیفیت محصولات، رفع ایرادات مزمن و تولید خودروهایی با استاندارد جهانی متمرکز است. ارتقای کیفیت نه تنها برای رضایت مشتریان ضروری است، بلکه باعث بازسازی اعتبار برند می‌شود. هدف نهایی این است که محصولات ایران‌خودرو بتوانند نه تنها در بازار داخلی، بلکه در بازارهای منطقه‌ای و جهانی رقابتی باشند.
براساس برنامه تیم مدیریت جدید ایران‌خودرو، اصلاح قیمت عامل اصلی بهبود کیفیت در محصولات است. این رویکرد بیانگر نگرش جدی در برنامه‌ریزی و سیاست‌گزاری کلی است. مدیریت جدید اعتقاد دارد با تحول در برنامه‌ریزی و مدیریت، کیفیت محصولات می‌تواند به‌سطح استانداردهای جهانی برسد.چشم‌انداز گروه صنعتی ایران‌خودرو از آینده را می‌توان به بازسازی اعتماد عمومی و تبدیل شدن به یک برند شناخته‌شده و معتبر در بازار جهانی مرتبط دانست. برنامه‌ریزی دقیق و تغییر نگرش مدیریتی، بستری را برای بازگرداندن شرکت به‌جایگاه واقعی خود ایجاد کرده است. به‌ویژه در فضایی که رقابت در صنعت‌خودرو جهانی بیشتر از همیشه شده است، مدیریت هوشمندانه و استفاده از ظرفیت‌های داخلی و خارجی ضروری است.این بنگاه اقتصادی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین صنایع کشور، در مرحله‌ای حساس قرار گرفته است که مسیر آینده آن می‌تواند تعیین‌کننده جایگاه اقتصادی و صنعتی کشور باشد. خصوصی‌سازی این گروه خودروسازی و مدیریت بخش‌خصوصی در آن، نقطه عطفی در تاریخچه فعالیت‌های آبی‌پوشان جاده‌مخصوص است. این تغییر مدیریت فرصتی را فراهم آورده تا شرکت با اصلاح ساختار مدیریتی، برنامه‌ریزی بر مبنای اصول علمی و بهره‌گیری از دانش و تجربه مدیران، وارد مسیر جدیدی شود.