به نقل از ایسنا، «روزنانس»؛ یک نمایشگاه گروهی به معنای واقعی گروهی بودن است که ایده هنرمندان از تصویرهای خود جدا شده و حالا در کنار آثار هنرمندان دیگری در این حوزه، برای معرفی یک ایده اصلی به خدمت گرفته شده‌اند.
ثنا احمدی، ساعده دوست‌بخیر، شیما راستین، سارا عباس‌نژاد و زهرا مطلبی پنج هنرمندی هستند که این روزها آثاری از آنان در فضای گالری اُ به نمایش درآمده است. آثاری که در مواجهه اول شاید فکر کنید در ناگهانی‌ترین موقعیت ممکن گرفته شده و شاید حتی تفکر یا فلسفه‌ای نیز پشت آنان نباشد، اما باید بگویم ساده‌انگاری است اگر فکر کنید، این تصاویر بدون فکر گرفته شده‌اند و لزوما به دنبال انتقال مفهوم خاصی نیستند.
ساعده دوست‌بخیر یکی از هنرمندان این نمایشگاه است که در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا درباره این نمایشگاه می‌گوید: «به طور کلی می‌توانم بگویم تمام عکس‌هایی که در این نمایشگاه به نمایش درآمده‌اند و اصلا کل این نمایشگاه درباره «دیدن» است. درباره‌ی جور دیگری به جهان نگاه کردن و بنابراین بله خیلی از کارها از روزمره‌ترین تصاویری هستند که ما هیچ‌وقت به آن‌ها دقت نمی‌کنیم. مثل یک لحظه‌ای که در خاطرمان از یک روزمره ثبت می‌شود و بعد فراموش می‌کنیم و زمانی که به یاد می‌آوریم، فقط یک حس به یادمان می‌آید. این عکس‌ها تلاشی هستند برای اینکه آن لحظه خیلی کوتاه را ثبت کنند و برای چند لحظه ما را وادار کنند، جور دیگری ببینیم.»
این هنرمند ادامه می‌دهد: «هر عکسی گویی که حتی خیلی دم دستی هست و نیست! حتی برای رسیدن به این نگاهی که انگار دم دستی هست، خیلی باید فکر و تمرین کرد و زمان لازم است تا به آن رسید.»
در نگاه نخست، شاید چنین به نظر برسد که عکس‌ها با هم مرتبط هستند و احتمالا حالت روزمره داشتن این تصاویر، این فرضیه را در ذهن تشدید کند.
یکی از هنرمندان این نمایشگاه اما درباره‌ی ارتباط تصاویر می‌گوید: «عکس‌ها از مجموعه کاملا جدا از سال ۱۳۹۵ کار شده‌اند. ما یک سال هست که به این نمایشگاه فکر کردیم و سعی کردیم از قاعده کلی نمایشگاه گروهی خارج شویم. به این معنی که چطور می‌شود عکس‌هایی که از نظر تکنینی و موضوع باهم تفاوت دارند، از خودمان به عنوان عکاس جدا کنیم و در کنار عکس‌هایی با فضای کاملا متفاوت قرار دهیم؟ به عبارتی عکس فارغ از من عکاس چه امکاناتی را برای دیدن در اختیار می‌گذارد؟»
دوست‌بخیر ادامه صحبت‌هایش را چنین بیان می‌کند: «این ایده‌ای بود که در ذهن ما وجود داشت که آیا می‌شود به عنوان عکاس، اثرت را انقدر از خودت جدا کنی که دیگر نتوانی حتی در نمایشگاه تشخیص دهی آیا این کار متعلق به من است و کنار عکسی با محتویات اجتماعی قرار دهی و شاهد شکل‌گیری فضایی جدید باشی. این اتفاق به نظر من در این نمایشگاه افتاده و تصاویر در کنار هم، ویژگی‌های عکاسانه را تشدید می‌کنند و برای همین هم اسمش رزونانس است. عکس‌ها در کنار هم شبیه به جمله‌ای شده‌اند که شما نمی‌توانید هیچ کدام از کلمات را بردارید!»
این هنرمند درباره علت تکرار شدن برخی از تصاویر در نمایشگاه می‌گوید: «گالری سه اتاق مجزا در اختیار ما گذاشته و من فکر کردم که ما یک بار عکس‌ها را از هم جدا کردیم، فضا را شکستیم و یک فضای جدید ساختیم. چرا دوباره تکرار نکنیم؟ چرا بیشتر نه؟ در هر اتاق دوباره عکس‌ها شکسته می‌شوند و تصاویری از دیوار قبلی تکرار می‌شود و هر اتاق فضا و چیدمان خاص خودش را دارد.»
او در آخر اظهار می‌کند: «اولین قدم جدال با من عکاس بود. من عکاس به شدت به ایده و عکس‌هایم وابسته هستم و روند کار بسیار سخت بود تا هر کسی وابستگی خود به تصویرش را کنار بگذارد. بخش بزرگ این نمایشگاه جدال با عکاس بود و برای همین هم هست که هیچ اسمی زیر تصاویر وجود ندارد.»
نمایشگاه گروهی «روزنانس» در گالری ا درحال برگزاری است و تا تاریخ ۱۱ مرداد ماه ادامه دارد. برای بازدید از این نمایشگاه گروهی می‌توانید همه روزه به جز روزهای شنبه و یکشنبه از ساعت ۱۶ الی ۲۱ به گالری اُ سر بزنید.